Stabat
mater dolorosa
Juxta crucem lacrimosa,
Dum pendebat filius.
Cuius
animam gementem,
Contristatam et dolentem
Pertransivit
gladius.
Oh!
quam tristis et afflicta
Fuit illa benedicta,
Mater
unigeniti!
Quae
moerebat et dolebat,
Pia mater, dum videbat
Nati poenas
inclyti.
Pro
peccatis suae gentis
Vidit iesum in tormentis,
Et flagellis
subditum.
Vidit
suum dulcem natum
Moriendo desolatum,
Dum emisit spiritum.
Quis
non posset contristari
Christi matrem contemplari
Dolentem
cum filio?
Quis
est homo qui non fleret,
Matrem christi si videret
In tanto
supplicio?
Eia,
mater, fons amoris
Me sentire vim doloris
Fac, ut tecum
lugeam.
Fac,
ut ardeat cor meum
In amando christum deum
Ut sibi
complaceam.
Sancta
mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
Cordi meo valide.
Tui
nati vulnerati,
Tam dignati pro me pati,
Poenas mecum
divide.
Fac
me tecum pie flere,
Crucifixo condolere,
Donec ego vixero.
Juxta
crucem tecum stare,
Et me tibi sociare
In planctu desidero.
Fac
me cruce custodiri
Morte christi praemuniri
Confoveri
gratia
Quando
corpus morietur,
Fac, ut animae donetur
Paradisi gloria.
Amen.